بخشی از وصیت نامه امام صادق به فرزندش امام کاظم:
«فرزندم! هر که به آنچه خداوند قسمت او کرده است خرسند باشد، بى نیاز گردد و هر که به آنچه در دست دیگرى است چشم داشته باشد، نیازمند بمیرد ... و هرکه لغزش دیگرى را کوچک بیند، لغزش خویش را بزرگ بیند و
هر که لغزش خود را کوچک شمارد، لغزش دیگرى را بزرگ بشمارد.
فرزندم! هر که پرده دیگرى را کنار زند، زشتى هاى خانه خودش آشکار شود و هر که شمشیرِ ستم برکشد، خود به آن شمشیر کشته شود و هر که براى برادرش چاهى کند، خود در آن چاه افتد و هر که با نابخردان بنشیند،
کوچک شود و هر که با دانایان آمیزش کند،احترام یابد و هر که به جاهاى بد نام آمد و شد کند، متّهم گردد
فرزندم! از تحقیر کردن مردم بپرهیز که تحقیر مى شوى و به کارهاى بیهوده و نا مربوط مپرداز که مى لغزى ... از سخن چینى بپرهیز که تخم کینه را در دل هاى مردم مى افشاند و از پرداختن به عیوب آنان دورى کن ..."
منبع:میزان الحکمه،ج سیزدهم باب وصایای امام صادق ع
با صلوات بر محمد و ال محمد
