شیخ طوسی بیان می کند که در روز سوم ماه شعبان، میلاد امام حسین (ع) واقع شده است و سپس دعایی را برای این روز نقل می‌نماید که دقیقاً همین دعا را سید بن طاوس در کتاب اقبال الاعمال از جانب وکیل امام حسن عسکری (ع) نقل کرده است...التماس دعا
للَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هَذَا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلاَلِهِ وَ وِلاَدَتِهِ
اى خدا از تو درخواست مى‌کنم به حق مولود در این روز (حضرت حسین (ع) ) که پیش از آنکه متولد شود به شهادتش وعده داده شده است.
بَکَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِیهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا وَ لَمَّا یَطَأْ (یُطَأْ) لاَبَتَیْهَا
و هنوز قدم به سنگلاخ دنیا نگذارده، آسمان و زمین و هر چه در اوست به مظلومیش گریست.
قَتِیلِ الْعَبْرَهِ وَ سَیِّدِ الْأُسْرَهِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَهِ یَوْمَ الْکَرَّهِ
کشته شد تا خلق بر او بگریند آنکس که سید قبیله و بزرگ عالم بود آنکه به انتقام خون پاکش در رجعت ظفر و نصرت پایدار خواهد یافت.
الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّهَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِی أَوْبَتِهِ
در برابر قتلش، امامان و پیشوایان دین از نسل پاک اوست و شفاى هر مرض در تربت او
وَ الْأَوْصِیَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَیْبَتِهِ حَتَّى یُدْرِکُوا الْأَوْتَارَ وَ یَثْأَرُوا الثَّارَ وَ یُرْضُوا الْجَبَّارَ
و هر که را محبت اوست در رجعتش پس از قائم آل محمد (ع) و طول غیبت فیروز خواهد بود تا آنکه به خونخواهى او برخیزند و خدا را خوشنود سازند.
وَ یَکُونُوا خَیْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
و بهترین یاران دین خدا باشند درود خدا بر آنان تا زمانیکه آمد و شد روز و شب در جهان برقرار است.
اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَیْکَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِی‌ءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِی یَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ
بارالها به حق آنها به درگاه تو توسل مى‌جویم و درخواست مى‌کنم مانند گناهکارى که معترف به گناه خود است و از افراط کارى روز و شب بر خویش ستم کرده.
یَسْأَلُکَ الْعِصْمَهَ إِلَى مَحَلِّ رَمْسِهِ
از تو درخواست مى‌کند که ایمانش را تا وقت مرگ محفوظ دارى.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنَا مَعَهُ دَارَ الْکَرَامَهِ وَ مَحَلَّ الْإِقَامَهِ
بارالها درود فرست بر محمد (ص)و عترت پاکش و ما را در زمره آن بزرگوار محشور گردان و در دار کرامتت بهشت‌و محل اقامت ابد با او قرین ساز.
اللَّهُمَّ وَ کَمَا أَکْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَکْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَ سَابِقَتَهُ
خدایا چنانکه به ما معرفتش را عطا فرمودى تقرب و رفاقت با سبقت حضرتش را نیز عطا فرما.
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ یُکْثِرُ الصَّلاَهَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ
و ما را از آنان قرار ده که تسلیم فرمان اویند و درود بر او چون نامش یاد شود بسیار فرستند.
وَ عَلَى جَمِیعِ أَوْصِیَائِهِ وَ أَهْلِ أَصْفِیَائِهِ الْمَمْدُودِینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِثْنَیْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ وَ الْحُجَجِ عَلَى جَمِیعِ الْبَشَرِ
و هم درود بر جمیع اوصیاء و جانشینانش و اهل برگزیده‌اش که تو آنان را دوازده نفر در شمار آوردى که آنها ستارگان روشن و حجتهاى تو بر جمیع بشرند.
اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِی هَذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَهٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِیهِ کُلَّ طَلِبَهٍ کَمَا وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ
خدایا در این روز به ما بهترین موهبت را عطا فرما و کلیه حوایج ما را برآور چنانچه حسین (ع) را به جدش محمد (ص)عطا فرمودى.
وَ عَاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
و آنچنانکه فطرس ملک به مهد او (امام حسین (ع)) پناه برد، پس ما پناه جسته به قبر مطهرش پس از شهادتش و بر تربت پاکش حضور یافته و رجعت آن بزرگوار را منتظریم این دعاى ما را اجابت کن اى پروردگار عالم.
سپس در ادامه می‌افزایند:
پس مى‌خوانى بعد از این به دعاى حسین (ع) و این آخر دعاى آن حضرت است در روزى که بسیار شده بود دشمنان او یعنی روز عاشوراء:
اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِی الْمَکَانِ عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ شَدِیدُ الْمِحَالِ غَنِیٌّ عَنِ الْخَلاَئِقِ عَرِیضُ الْکِبْرِیَاءِ
خداوندا! تو بلند مقام با جلال و جبروت محکم تدبیر بى‌نیاز از خلقی که ملک کبریایى او پهناور.
قَادِرٌ عَلَى مَا تَشَاءُ قَرِیبُ الرَّحْمَهِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَهِ حَسَنُ الْبَلاَءِ
و قدرتت به هر چیز شامل و رحمتت به همه نزدیک وعده‌ات صدق و حقیقت نعمتت فراوان و امتحانت نیکوست.
قَرِیبٌ إِذَا دُعِیتَ مُحِیطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّوْبَهِ لِمَنْ تَابَ إِلَیْکَ
هر کس تو را بخواند به او نزدیک خواهى بود و هر که به درگاهت توبه کند مى‌پذیرى.
قَادِرٌ عَلَى مَا أَرَدْتَ وَ مُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَکُورٌ إِذَا شُکِرْتَ وَ ذَکُورٌ إِذَا ذُکِرْتَ
هر چه بخواهى توانى کرد هر چه طلبى بیابى به شکرگزاران پاداش مى‌دهى و هر که به یاد تو باشد از او یاد مى‌کنى.
أَدْعُوکَ مُحْتَاجاً وَ أَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقِیراً وَ أَفْزَعُ إِلَیْکَ خَائِفاً وَ أَبْکِی إِلَیْکَ مَکْرُوباً
من اى خدا با فقر و احتیاج تو را مى‌خوانم و از بینوایى به درگاهت با شوق مى‌آیم و با خوف و هراس به درگاهت مى‌نالم و غمگین به پیشگاهت مى‌گریم.
وَ أَسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کَافِیاً
و از تو در حالیکه ضعیفم، مدد مى‌طلبم و براى کفایت امورم بر تو توکل مى‌کنم.
احْکُمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ قَوْمِنَا (بِالْحَقِّ) فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا
پس خدایا تو میان ما و قوم ما به حق حکم فرما که این قوم ما را فریب داده و به ما خدعه زدند و ما را ترک گفته و یارى نکردند و به مکر و فریب ما را شهید کردند.
وَ نَحْنُ عِتْرَهُ نَبِیِّکَ وَ وَلَدُ (وُلْدُ) حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسَالَهِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْیِکَ
در صورتى که ما عترت پیغمبر تو بودیم و فرزندان حبیب تو محمد بن عبد الله که تو او را به رسالت برگزیدى و بر وحى خود امین قرار دادى.
فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خدا پس در امور ما گشایش و آسایش عطا فرما به حق رحمت بى‌پایانت اى مهربانترین مهربانان عالم.
ابن عیاش گفت شنیدم از حسین بن على بن سفیان بزوفرى که مى‌گفت حضرت صادق (ع) مى‌خواند این دعا را در این روز و فرموده که این دعا از دعاهاى روز سوم شعبان است و آن روز ولادت حسین (ع) است.
با صلوات بر محمد و ال محمد
